Op een heel toegankelijke wijze ‘stapt’ het publiek mee in een stroom van ervaringen en emoties met een knipoog naar de toekomst. Ism theater Stap, de Figuranten, Onderland, en de Camerata Artista.
Na een heel intens ronde tafel gesprek op 2 februari 2017 groeide het idee om Bloedtest te laten evolueren naar een Opera. Dit was uiteraard ingegeven vanuit het het idee van een Gesamtkunstwerk of het samenvallen van de vele betrokken disciplines maar nog eerder vanuit de vraag hoe een dergelijk zwaar beladen, ethisch thema artistiek vorm kan krijgen op een participatieve, inclusieve methode.
Met alle deelnemende kunstenaarscollectieven (we noemen ze Camerata Artista, verwijzend naar de groep muzikanten die eind 16de eeuw aan de wieg stonden van onze hedendaagse opera) werd overlegd welke positie zij konden innemen volgens de klassieke opera aktes: de expositie, de intrige, de climax, de catastrofe en de peripeteia. De expositie is de inleiding, het thema wordt aangebracht en getoond. Wat moet een toeschouwer weten? In de intrige komen er verwikkelingen, groeit de spanning en wordt de sfeer bepaald door het taboe. In de climax nemen de gebeurtenissen in kracht toe en leiden tot een clash. De catastrofe is het hoogtepunt van de spanning. Baf, het is gebeurd, de ramp is geschied. De peripetia staat voor de beslissende wendingen.
Om dit in de context van een museum als het Museum Dr. Guislain te laten passen, moest een nieuwe vorm bedacht worden. Het beeld, de muziek, de tijd, de site en de catering konden best aan elkaar verbonden worden door met het publiek in beweging te komen. Vandaar werd het woord walking, afgeleid van het begrip walking diner de inspiratie voor de Walking Opera.
Zo krijgt de twee en een halfuur durende voorstelling een totaal andere dynamiek en is ze verweven met het thema. De Walking Opera wordt zeven maal live opgevoerd telkens voor een uitverkocht publiek.