Manifest
Vzw wit.h vierde haar 20ste verjaardag met ‘The CRIP School’: kunstenaars werden uitgenodigd om deel uit te maken van een collectieve leeromgeving. Vanuit hun eigen artistieke positie en praktijk mochten ze CRIP* mee vormgeven. Een school vertrekt enerzijds vanuit de praktijk (leren door te doen), maar anderzijds biedt een school de mogelijkheid om een stap terug te zetten en te bevragen. Dat bevragen gebeurde door Leni Van Goidsenhoven, Piet Devos, Hildegard Devuyst, Dieter Devliegher en Pierre Muylle, die na een kritisch onderzoek het CRIP-manifest geschreven hebben. Daarvoor nodigden ze zelf mensen uit om aan te sluiten, of brachten ze mee wat hen nuttig leek om de gesprekken te voeden.
Een discours kun je ontwikkelen vanuit de taal en het denken. Maar ook beeld kan ons helpen om denken te ontwikkelen. Daarom werkte bovenstaande groep samen met Klaus Compagnie en het collectief Topo Copy. Het manifest is uiteindelijk een tekst geworden met een verzameling beelden én een soundtrack. Het CRIP-manifest wordt voortdurend verder ‘gecript’. Het is een instrument geworden om mensen samen te brengen, om CRIP te bevragen en te delen, en om het manifest zelf verder aan te scherpen. Als uitnodiging krijgt iedereen een half manifest. De andere helft krijg je zodra we aan tafel zitten en het samen kunnen lezen.
Deze participatieve tool activeren we op het ‘WOMEN AND CHILDREN FIRST’-festival. Onder begeleiding van Pierre Muylle presenteren we het manifest en gaan we erover in gesprek. In het tweede deel schuift iedereen aan bij een buffet, waar iedereen zijn eigen manifest zal samenstellen met de prints van Companie en Topo Copy.
*‘CRIP’ is de trotse geuzennaam voor al wie afwijkt van ‘het normale’, ‘het gepaste’, ‘het herkenbare’. CRIP ben je bijvoorbeeld vanwege een handicap, een psychische kwetsbaarheid of een volledige andere reden.
