Happenings

Geïnspireerd door de werken en met de bedoeling die kunstwerken zo eerlijk mogelijk te laten communiceren met de bezoekers. Een bondgenootschap tussen schilderij en danser. Tussen de ruimte en de muziek. En waar jij als bezoeker deelgenoot wordt. Coproductie laGeste & Wit.h.

De zintuigen op scherp wil Vrijhaven niet horen maar luisteren, niet kijken maar zien. Gasten worden onder hypnose gebracht, diepe poëzielagen worden ontgonnen. Zo wordt Vrijhaven ‘wakker’ – zo voelt wie door de windvangers ‘gevangen’ wordt zich bevrijd van etiketten, keurslijven, ja zelfs van ruimte en tijd. Dat is de kracht van hun samenwerking, van deze unieke, collectieve verzen – dat is de kracht van poëzie.

En waar jij als bezoeker deelgenoot wordt. ©Wit.h

Hier, Hier en Hier is een montagevoorstelling waarin mythische, literaire en historische figuren de revu passeren. Onder meer Tsaar Ivan De Verschrikkelijke, Danton en Sarag Kane leggen dillemma’s voor en dwingen het publiek een standpunt in te nemen in ethische kwesties. Moet de bom gegooid worden op de tsaar? Mag Sarah Kane sterven? Wel of geen tweede kans voor een moordenaar?

Poëzie is verzet, alleen al tegen de oppervlakkigheid van het bestaan. Poëzie doet je weer zien en niet louter kijken. Niet horen maar luisteren. Poëzie zet de tijd stil en maakt wakker. Poëzie is voor de dichters een manier van denken en leven. Vrijhaven laat de werkelijkheid binnenwaaien.

Aansluitend kun je de tentoonstelling De Windstoot bezoeken.

Reserven noodzakelijk: Vrijhaven Live

Het narrenschip is terug. Ooit symbool voor intolerantie en abnormaliteit bracht het onaangepasten en gekken weg uit de maatschappij. Michel Foucault gebruikte het zelfs als metafoor voor de zorgsector: een sneer naar de neiging om mensen met ‘een kwetsbaarheid’ samen te brengen en te verzorgen in een voorziening of gevangenis, zonder veel verbinding met de samenleving. Vandaag[EV1] , in onze inclusieve maatschappij, is het narrenschip terug aangemeerd, maar blijft het dobberen voor de kade. Laten we de inzittenden eindelijk echt aan land gaan?

Meer dan twintig kunstenaarscollectieven gingen drie jaar lang aan de slag rond het thema van het narrenschip en het maatschappelijk gegeven van macht versus onmacht. De Windstoot verwijst naar het werk van Léon Spilliaert, waarop een meisje te zien is aan de rand van de zee. Ze klampt zich vast aan de reling op de kade en staart naar de einder. Ze schreeuwt de longen uit haar lijf. Het waait hard en toch is het oorverdovend stil. De Windstoot gaat over gelijkwaardigheid, over macht hebben en onmacht voelen, over een stem geven aan mensen in het algemeen en kunstenaars in het bijzonder.

Coproductie Kunstencentrum Wit.h en Museum Dr. Guislain
Artistieke expeditie Windstoot: Kunstencentrum Wit.h
Scenografie: Tuur Demaegdt