Onbeperkt

Iedere dag opnieuw moeten horen en ervaren dat je een beperking hebt. Ik begrijp best dat er mensen zijn die daar de pest aan krijgen. Het is een statement dat het collectief der onbeperkten maakt. Het doet me aan de Crip beweging denken waar over later meer.

Deze avond ontmoet ik de kunstenaars persoonlijk in hun atelier.

Ik moet ervoor naar Brugge meer bepaald in House of time. Een stukje natuur midden de stad die een paar jaar terug omgetoverd werd tot een inspirerende plek, een kruispunt van ontmoeting, creatie en ambacht.

Samen met Zazie kandidaat stagiaire sociaal cultureel werk worden we vriendelijk  ontvangen door Kris Vandenberghe de kunstenaar die al vele jaren drijvende kracht is achter het collectief. Kris is rustig, spreekt met kennis van zaken en in zijn luidop denken schuilen er boeiende plannen.  Die man neemt de tijd nodig om een project te laten groeien op eigen wijze en met een logische timing.

Het atelier is bij binnenkomst eerder donker. Er komt weinig natuurlijk licht binnen maar is in een soort eilanden groepjes voorzien van kunstlicht. Het lijkt een voormalig industrieel pand met veel machines en werktuigen maar tegelijk hangt er een aangename rustige werksfeer. Ik voel me onmiddellijk verwant.

Behalve dat er een kunstenaar vruchteloos probeert een nagel in een werkstuk te kloppen is het er stil. Elke kunstenaar zit verdiept en gebogen over zijn werk.
Ze hebben een moeilijke periode achter de rug maar nu is stilaan iedereen terug aan het werk. En ja, ze kennen het thema van de Windstoot heel goed. Wat ‘onmacht’ betekent moet je hier niet uitleggen. Maar hoe ze nu precies dat Narrenschip zullen maken?

Er staan reeds maquettes, er zijn individuele schetsen en er worden zowel etsen als schilderijen gemaakt met details uit het Narrenschip van J Bosch. Maar de grote vaart moet nog komen.

En ja, ze zijn content dat er een stagiaire aan komt. En wij zijn ongelooflijk content dat ze willen meewerken aan De Windstoot.