Omgaan met het onvoorspelbare

Vandaag mijn eerste gezamenlijk ‘post tweede coronagolf’ – treffen met Erwin Verhofstadt. Het loopt wat moeilijk. Anders dan gehoopt. Tegen alle verwachtingen in ziet hij het niet zitten om deze namiddag te werken; hij voelt zich niet goed. Het fenomeen macht-onmacht manifesteert zich hier meteen langs beide kanten. Ook ik voel me machteloos bij zijn stemming en wil. De feiten zijn wat ze zijn. Toch is er een tegemoetkoming: hij haalt zijn tekeningen over de haven, die hij de voorbije weken op zijn kamer maakte, boven en geeft ze mee. Er schuilt een streepje hoop in dit soort situaties. Maar bruskeren is hier niet aan de orde, het zij zo. Samen met begeleider Bjorn buig ik me over dit soort situaties die niet uit te sluiten zijn. En hoe we daarmee omgaan.

Vooraleer ik terug vroegtijdig wegga, geef ik hem enkele prints van afbeeldingen van de haven (ter inspiratie), om toch nog even aan te knopen. En wat blijkt? Erwin heeft er plots zin en staat paraat om te komen tekenen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. We moeten dus omgaan met het onvoorspelbare. Daar liggen de mogelijkheden, zo blijkt.

onvoorspelbaar maar vertrouwbaar