Op zondag komen we opnieuw samen. Eerst worden de ingelijste tekeningen op gehangen. Daartussen komen schetsen, gedichten, teksten, foto’s en fotokopies van inspiratiebronnen: Rops, Frida Kahlo, Ensor, Boucher, Botero, een transgender op een podium, een verleidelijke diva, de medusa en een kleine elpee van Baccara.

Wat schijnbaar moeiteloos als een pêle-mêle aan de muur gehangen wordt, is doordacht en doorleefd.

Moe maar oprecht tevreden sluiten we ‘s avonds de deur. Wat een sfeer. Dit zit goed.

Het is gewoonweg fijn om de kunstenaars te ontmoeten en hun tastbare werken in een ruimte te zien. Dit is onmisbaar. Dit geeft zo veel energie. Ik keer naar huis terug en voel hoe zeer ik het mis: een concert, een theater voorstelling, kletsen op een vernissage, genieten van een mooie tekening.

Mensen missen te terecht de kapper en zijn of haar verzorgende handen. Wij missen de levendige kunst sceen. Tegelijkertijd zet het ons aan het denken over wat belangrijk is. We zijn steevast van plan om het publiek te verwennen zo goed en zo kwaad als het kan. Nooit gedacht dat we in Wit.h een vernissage live zouden streamen…

Doordacht en doorleefd.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.