Het is behoorlijk druk in de niet essentiële sector van vzw Wit.h.

Het collectief Lara Jakoba Breine en Lien Anckaert vormen elkaars bubbel. Ze hebben op diverse manieren coronaproof verder gewerkt aan hun oeuvre en nu komt er een toonmoment in de ruimte van Wit.h op het Vandaleplein.

De dames zijn in topvorm. Het is beestig kou. Het sneeuwt. Ik maak warme koffie. Lien opent haar pennenzak vol met troostende chocolade. Ik ben erg benieuwd hoe ze de opbouw zullen aanpakken.

Lien en Lara halen hun materiaal boven en beginnen samen aan het beschilderen van de vitrine. Dat is fascinerend. In spiegelbeeld tekenen zij in een mum van tijd de ene prachtige figuur na de andere. Lara schrijft de teksten in spiegelschrift. Alles lijkt super toevallig maar niets is minder waar. Ik lees: ‘we zijn hetzelfde’ en ‘er zit een kloppend hart in mijn keel’. We zetten de muziek luider en zingen mee met Baccara, Madonna en de Sugababes: Oh yes sir we can boogie! We onderdrukken met moeite ons dansende lijf.

Voorbijgangers staan stil en kijken toe met hun aandacht. Witte figuren en rode accenten.

Wij kijken terug en de toeschouwers voelen zich op hun beurt bekeken. Er ontstaat een spel van kijken en bekeken worden. Vrouwen in de vitrine en de titel ‘durf je kijken?’. We gieren het uit.

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.