De toekomst, steunend op het verleden

Antwerpen. De stevige wind krijgt vrij spel in de open vlakte nabij het MAS. ‘De Windstoot’ laat zich hier al meteen voelen. Het weerzien met Erwin Verhofstadt aan de Sint-Aldegondiskaai is hartelijk. Dat uit zich niet in uitbundigheid bij een persoon als Erwin. Maar mijn ervaring als vertrouwensfiguur zegt dat er een groot verlangen was naar dit moment. Eerst gaan we lunchen – het voornemen van Erwin – want de niet makende handelingen zijn niet onbelangrijk.

Erwin ratelt in herhaling een lijstje af. Daarin vang ik een rits to do’s op: eten, havenkranen bekijken, magazijnen, havenhuizen, boten en koffiedrinken. Het plan zat duidelijk opgeslagen in zijn bovenkamer. Benoorden de Waaslandtunnel loop je de dokken tegemoet. Het huidig, uitbreidend stedelijk weefsel is dooraderd met getuigenissen van een industrieel tijdperk. Voorbij het Bonapartedok stappen we noordwaarts, langs het gebouw van het Loodswezen, een historisch herkenningspunt dat op Erwins netvlies lijkt te plakken, verder een rij oude havenkranen en het Red Star Line Museum. We maken een lus en keren langs het Kattendijkdok terug.

Helaas blijkt het Zaha Hadidplein nagenoeg ontoegankelijk. Daar heerst een grote bedrijvigheid, bouwputten alom. Maar op een afstand kunnen we de landmark gadeslaan. De tweeledigheid van het Havenhuis is fascinerend. Het maakt ook op Erwin indruk. De historische onderbouw draagt de futuristische bovenbouw. Impressionant is het vanuit architecturaal oogpunt. Inspirerend is ook de gedachte van de toekomst, steunend op het verleden. Dit bezoek lijkt ons van groot belang voor Erwin. Er worden veel beelden gesprokkeld. Hoe en wat hij voor zichzelf zal selecteren, zal in zijn verdere praktijk blijken. Ik leg geen dwang op en vertrouw op de impact van dit bezoek… en de tijd.

Fascinerend