Vruchtbaar maar tijdverslindend

Vandaag teamdag ifv de art expeditie volgend op onze lopende expeditie ‘Windstoot’.  Is dit niet een beetje heel vroeg dag? Deze nieuwe expeditie start pas rond de zomer van 2023 en voor de goeie verstaander er is nu nog ontzettend veel werk aan Windstoot. Zeker door Corona is de vertraging enorm en om een of andere reden lijkt ook de herstart eindeloos traag te verlopen.

Alles heeft te maken met het beleidsplan die we moeten opstellen ifv subsidies binnen het kunstendecreet van de Vlaamse Gemeenschap. Deze moet klaar zijn voor 1 december dit jaar en dus moeten we concrete informatie hebben om het eerste jaar in te vullen. Uiteraard gebruiken we al een tijdje de werktitel ‘Sotto Bosco’ die verwijst naar het thema van de bosgrond en de ‘Schoonheid in de Schaduw’. Ook de wijze om dit Crip in te vullen en de prioritaire structuur ligt al lang vast. Maar nu moet dit ook concreet ingevuld worden en dit is in onze manier van werken erg tijdverslindend. Het betekent degelijke evaluatie van vorige projecten en samenwerkingen, het betekent nieuwe kunstenaars opsporen maar vooral met al die mensen overleggen en uitnodigen deel te nemen. Door onze participatieve manier van werken kost dit bakken vol tijd. Tijd nodig om een straffe samenwerking te garanderen.

Of zo’n beleidsplan zinvol is trekken wij niet in twijfel. Integendeel, het verplicht ons nadrukkelijk na te denken over visie, doelen en methodieken en vooral deze up to date te houden, en daar houden we van. Maar de tijd dat het opslorpt zorgt in een kleinschalige organisatie als Wit.h voor veel oponthoud aan het echte artistieke werk waarvoor we toch gesubsidieerd worden.

Sotto Bosco