Synesthesie
Klanken spetteren in het rond. Het is tijd voor de muzikale opwarming van Anemoi. Het zijn de inleidende oefeningen die Diederik altijd klaar heeft. Het uitbazuinen van al die klinkers en klankpulsen wordt vergezeld van bewegingen in de ruimte. Via het lichaam wordt de stem losgemaakt en de stemming gezet. De spelfactor bij de oefeningen blijkt niet onbelangrijk in deze fase. Alles hoort vrij en ongedwongen te zijn.
Er wordt een kringloop gevormd. Daarbinnen geven de zangers hun persoonlijke muzikale invloeden door aan elkaar. En dat is, je houdt het niet voor mogelijk, een amalgaam van stijlen en voorkeuren. Mantra’s worden schlagers, schlagers worden tonale patronen, tonale patronen worden riedels, riedels worden hartverscheurende kreten. Het vormt een ketting van tegenstellingen die samen een muzikaal verhaal zullen schrijven.
Op teken van Diederik valt plotsklaps een beklijvende stilte. Als de tijd die voorbij schuifelt vult daarop het geluid van op elkaar wrijvende handen de ruimte. Tot de handen klapperend neerploffen. Ik voel me ei zo na in een hedendaagse soundperformance.
Anne neemt daarna het roer over en introduceert het beeldende aspect. Iedereen probeert de zangoefening om te zetten in een tekening. Klankpulsen worden grafische patronen. Grafische lijntekeningen van diverse signatuur krijgen gestalte. En onderling worden die als partituur geïnterpreteerd.
Deze tweede sessie van Anemoi krijgt er dus meteen een visuele component bij. Het fenomeen van de synesthesie wordt hier even aangeraakt: het transponeren van kleur en vorm naar klank en omgekeerd.
‘Ik zie jullie nog teveel nadenken vooraleer jullie een zangpartij inzetten’, zegt Diederik. Improviseren is over een grens gaan, luidt zijn boodschap. Leren durven. Durven rekenen op de intuïtie is een grotere opgave dan men denkt. Dat sommige interpretaties op de lachspieren werken, dat hoort erbij. Het is genieten van elkaars verbeelding. Hier wordt niet geoordeeld, enkel aangezwengeld. Want uitbreken en buiten de lijnen kleuren schept nieuwe mogelijkheden.
Alvast een fijne aanzet voor de volgende bijeenkomst.
Niet teveel nadenken