Moet ik iets vertellen over de voorstelling dat Theater Stap en frida, vandaag benefiet voor Wit.h heeft gespeeld?
Dit lukt me niet zo goed.
De acteurs hadden ons vooraf gezegd: “excuses het is heel moeilijk om wervend te zijn over deze voorstelling. Maar dat is niet erg!”
Het is erg vermoeiend om een persoon te zijn, net als het heel vermoedend is om almaar rechtop te staan en op twee benen te lopen. En dat het velen onder ons maar moeilijk lukt om het hoofd boven water te houden.
Neen, een superopbeurende voorstelling is het niet. Maar wel onmetelijk schoon en zo poëtisch gebracht dat je de harde, snelle en georganiseerde dagelijkse realiteit kunt vergeten. En dat heeft ook het warme publiek gevoeld en begrepen. Applaus.

En dit publiek was aanwezig. De zaal uitverkocht en een ellenlange wachtlijst. Dat we dit konden organiseren samen met theater Antigone Kortrijk maakte het voor ons haalbaar. En  vooral in een gemoedelijke sfeer die ons erg vertrouwd aanvoelt.

Een podiumvoorstelling is iets anders dan wat wij dan wel gewoon zijn, een tentoonstelling.
Maar het schrikt ons niet af. Wit.h heeft altijd geprobeerd samen te werken met andere disciplines en stimuleert kunstenaars collectieven om ‘cross over’ te werken.
Net zoals we al jaren een verbinding bouwen tussen de zorg sector, het onderwijs, de cultuur en de kunstensector willen we in de nabije toekomst nadenken over meer samenwerking met de podiumkunsten.
In overheidstermen spreken we dan over cross-sectoraal en multidisciplinair. Maar wat het precies betekent voor ons, daar hebben we nog wel wat werk aan in de komende jaren.

het is vermoeiend om almaar rechtop te staan

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.