Ontmoeting en wissels
Blijkbaar liggen de wissels bij onze spoorwegen niet zo goed. Net wanneer wij een uit-wissel-dag organiseren voor alle begeleiders van Belgische kunstateliers voor kunstenaars met een beperking en/of psychische kwetsbaarheid, net dan organiseren ze een spoorstaking. Nu begrijp ik best wel dat mensen ontevreden zijn met de gang van zaken bij de NMBS want als overtuigd treinreiziger heb ik het er ook ferm lastig mee. Maar moest dit vandaag?
Blijkbaar liggen de wissels bij de atelierbegeleiders wel goed. Want ondanks die staking kwam meer dan tachtig procent van de ingeschreven deelnemers opdagen in cc Jacques Franck St Gilis. Met meer dan 60 inschrijvingen is dit echt een hedendaags succes te noemen.
De ontmoeting was voor velen een ontlading!
Voor sommige jonge begeleiders was het de eerste keer dat ze tot in Brussel moesten sporen om er collega’s te ontmoeten uit Vlaanderen en Wallonië die net zoals hen zelf dagelijks in de weer zijn met het begeleiden van kunstenaars en contexten te organiseren. Voor anderen was het een deugddoend weerzien nadat Covid onverwacht had toegeslaan in de zorg- en de culturele sector. En voor de nestors zoals wij zelf was het een hart onder de riem om de anciens en doorzetters van het eerste uur met veel goesting en creativiteit aan de kar te zien trekken.
De tweetaligheid van dit soort dagen zorgt ook voor een bijzondere sfeer en tegelijk voor een unieke verbinding. Zoveel warme creatieve mensen samen met allemaal hetzelfde doel voor ogen ontbolstert een onmeetbare energie.
Na de tweetalige verwelkoming en een aantal humoristische opwarmingsoefeningen trokken we verder in discussie groepen. Deze keer wel per taalgroep een kwestie van toch diep te kunnen gaan. Over de middag en tijdens de avondconclusies zou dan opnieuw tweetalig overlegd worden.
Tussendoor waren er zeer geslaagde speeddates en gingen we gezamenlijk tafelen in de Pianofabriek in st Gilis aan superlange tafels. Intenser kun je het niet maken.
Maar er was ook plaats en tijd voor ernst. De noden van vandaag werden uitgebreid besproken zoals een complexe en hoge werkdruk als gevolg van te weinig middelen voor personeel, de oneindige strijd voor erkenning, een gemis aan zichtbaarheid en vertaling in professionele tentoonstellingen, de afwezigheid van wetenschappelijke en methodische ondersteuning, te weinig informatie doorstroom binnen de sector, etc … . Maar evengoed gingen we op zoek naar gezamenlijke actiepunten en methoden om de kwaliteiten van deze begeleiders in te zetten: flexibiliteit, expertise, innovatieve organisatiemodellen en cross sectorale werkingen, etc …
De ontmoeting was voor velen een oplading!
Om de dag in schoonheid af te sluiten bezochten we nog de tentoonstelling Jean -Marie Massou bij de collega’s van Art & Marges. Een onvoorstelbare outsider en aanrader voor ieder die wilt kennismaken met een andere blik op kunst.
Wordt zeker vervolgd.
we zoeken erkenning
