Uiteenlopende voorstellen

Er valt heerlijk herfstzonlicht op de binnenplaats van het Museum dr. Guislain. We hebben hier afgesproken met Diederik en Anne om de mogelijkheden te bekijken van een ruimte vullende installatie in het museumonthaal. Jona Kesteleyn en Pieter Lenaerts van Tiptoe werden erbij gevraagd.

Om een tekort aan financiële middelen als een opportuniteit te gebruiken, kwamen we vorige week tot een akkoord om twee projecten aan elkaar te koppelen of om te ruilen. Ik verklaar me nader. De interactieve klankinstallatie van Tiptoe, die voorzien is voor een optreden in TraCK Kortrijk (begin maart 2023), zou daarna kunnen ingezet worden – in een aangepaste vorm – in De Windstoot. Op hun beurt zou Anemoi ook kunnen aansluiten in TraCK.

We starten in het onthaal en tasten de mogelijkheden af. We vernemen alvast dat de grote muur achter de onthaaldesk verplaatsbaar is, wat extra ruimte biedt. Tegelijk wordt er ook een kanttekening geplaatst: er mag onder geen beding een soundloop afgespeeld worden, en dat uit respect voor de mensen die er permanent moeten werken. Begrijpelijk.

In het Museumcafé brainstormen we verder over de symbiose tussen klank en beeld. Anne en Diederik stellen hun concept gebaseerd op de windroos voor. Op hun beurt schetsen Jona en Pieter hun buizeninstallatie. Die bestaat uit PVC buizen. Alle mogelijkheden (hoe die in de ruimte geplaatst wordt, wat het klankpotentieel is) worden uit de doeken gedaan.
Het wordt snel duidelijk dat het viertal het over het muzikaal – vocale eens is. Over de participatie van het publiek, over de onverwachte wendingen tijdens de muzikale conversaties en over de interactie met het publiek hebben ze gelijkgestemde ideeën. Dat zit dus snor.

Maar de probleemstelling situeert zich duidelijk op het terrein van de grote uitdaging: de ruimtelijke uitwerking. Het project verwacht een sculpturale ingreep die impact heeft op de specifieke ruimte én de ontvanger. Niet simpel.
De denkoefening rond het installatoire luik zit begrijpelijkerwijs nog in een zeer embryonale fase. Het is dan ook wenselijk om hun eerste, separate oefeningen open te breken en naar elkaar toe te groeien. Het is zonneklaar dat hun beider voorstellen op dit moment ver uit elkaar liggen en alsnog onverenigbaar zijn. Twee uiteenlopende voorstellen die bij elkaar geschraapt worden leveren nu eenmaal geen sterk totaalbeeld af. Maar daarvoor zijn we hier samen. Het vraagt nog veel denkwerk om tot een symbiose te komen. Ze nemen dit alvast mee.

De eerstvolgende vier Anemoi repetities zullen plaatsvinden bij Wit.h. Daar gaan ze volop focussen op zang én beeldende transformatie. En ondertussen polst Jona bij zijn broer, beeldend kunstenaar-scenograaf, naar zijn insteek en beschikbaarheid indien nodig. Afspraak volgende dinsdag.

interactie met het publiek