Meerstemmigheid en vrij soleren
“Hou je van zingen en wil je dit delen met anderen én het publiek? Dan is het Stadskoor Kortrijk jouw podium!”, zo luidt de oproep die verspreid werd aan de burgers uit Kortrijk en omgeving. Of je nu ervaren bent al dan niet: iedereen is welkom in het Stadskoor.
De samenstelling van het Stadskoor moet representatief zijn voor de Kortrijkse bevolking. Daardoor werden mensen breed aangesproken, uit alle lagen van de bevolking. Eén ding verbindt hen: de liefde voor muziek in al haar mogelijke schakeringen. Het mag duidelijk zijn dat de nadruk op de uniciteit komt te liggen.
de liefde voor muziek
De mensen die erop afkomen, houden van zingen en durven de uitdaging aan om dat te delen met anderen én in een latere fase met het publiek. Lang niet iedereen heeft veel zangervaring. Lang niet iedereen kan zich een beeld vormen van waar dit muzikale avontuur hen naartoe leidt.
Aan de basis van de vocale expeditie ligt geen genoteerde muziek. Hier dus geen klassieke partituren. Daar gaat het hier niet om. Het gezelschap onderneemt een vrije muzikale ontdekkingstocht waarin stemmingen, beleving, gewaarwording en confrontatie in een wisselwerking treden.
Componist/dirigent Diederik Glorieux en DJ/componist/producer Dimitri Andreas weten hoe ze een nieuwe groep op de rails moeten zetten. Er is een strategie nodig om mensen van meetaf aan in een proces onder te dompelen. Hoe creëer je een band met en tussen de deelnemers die, op enkele uitzonderingen na, vreemden voor elkaar zijn? Sommigen hebben zelfvertrouwen, anderen verdwijnen liever in de gezelligheid van een groep. Sommigen hebben een notie van koorzang, anderen zijn hier om dat begrip (onbewust) te herdefiniëren. In elk geval moeten de zangers de mogelijkheid krijgen om op zoek te gaan naar authentieke auditieve expressievormen, om zo ongeremd mogelijk te communiceren, vrij van gêne, los van scholing of bagage.
Mensen moeten zich bewust worden van de vorm waarin zij hun persoonlijkheid willen uitdrukken. Daarbij helpt de deskundigheid van de twee drijvende krachten in het effenen van dat pad en het scheppen van vertrouwen jegens het onbekende. Diederik Glorieux heeft zo zijn methodieken. Al doende peilt hij naar het zelfvertrouwen van de deelnemers. Hij nodigt uit maar bruskeert niet.
Er wordt gewerkt op meerstemmigheid en vrij soleren. Dimitri Andreas maakt opnames van de zangpartijen en bouwt die lagen een voor een op. Dat verleent een extra muzikale dimensie aan de oefensessies, het ondersteunt en schept vertrouwen.
In het aftasten van grenzen laat hij iedereen vrij.
De eerste repetities komen ‘smoothly’ op gang. Zo ontstaat een flow waarbinnen de zangers – nu eens staand, dan weer bewegend in de ruimte – bewust omgaan met klank en ruimtelijkheid, en onderling kennismaken met elkaars stem. Het is een vocale oefening maar tevens een manier om persoonlijkheden, culturen en klankkleuren te verbinden. Het smeert de stemmen maar ook de stemming en de samenhorigheid.
Dit werkproces houdt het midden tussen instrueren, uitdagen, loslaten en ontdekken. Tot het intitiatief gaandeweg bij de zangers zelf komt te liggen.
De planning vermeldt een tiental repetities die zoals aangekondigd zullen resulteren in een optreden op Sinxenzondag. De laatste repetitie telde het gezelschap een twintigtal leden maar alles wijst erop dat we het stadskoor nog niet in zijn grootste bezetting gezien hebben… De eerstvolgende repetities maken ons wel zeer nieuwsgierig.
