Concert in Cherbourg-en-Cotentin
Ik vermoed dat het ergens tussen 2 coronagolven door is dat we dit optreden in Cherbourg vastleggen, maar half beseffend hoe ver dit ook is, niet zeker of het wel zal doorgaan en hopend op nog meer optredens ‘on our way’: Rouen, Le Havre, whatever.
Edoch, geen optreden meer kunnen versieren, Johan die een familiebijeenkomst blijkt te hebben op 1 mei en al stipt om 12u aan de feestdis moet zitten. Creatieve oplossingen met ‘s nachts rijden of met een camper terugkeren lijken tof maar onhaalbaar. Zo lang al ligt het optreden vast, en zo weinig in ‘t verschiet dus beslissen we te gaan zonder Johan, met pijn in het hart.
Met een lange weg voor de boeg, plannen we om zaterdagochtend vroeg te vertrekken dus wordt Sebastien op vrijdagnamiddag gebracht door een opvoeder van Les amis des aveugles tot bij mij thuis, arriveert Wim na bus en trein en wat stappen ook hier en strandt Damien heel wat later na vertragingen met trein vanuit Louvain La Neuve. Zaterdagochtend pik ik ons huurbusje Ford customer op bij Renties en met Wout en de rest vertrekken we richting het kuststadje Cherbourg-en-Cotentin, uiterst ver in een puntje van Normandië.
De mannen zijn super onderweg, ze rijden zodat ik wat kan chillen. Over de middag verras ik hen met een lekkere picknick op een gebloemd tafellakentje, ook dit is Rock en roll.
Vlotter dan verwacht belanden we in Cherbourg, op zoek naar l’Autre Lieu, een concertzaal ergens verdoken op het terrein van een voormalig reusachtig militair hospitaal. Toevallig landt ook Etienne onze soundengineer die na vele jaren Brussel nu ook in Normandië woont. En wat worden we weer hartelijk ontvangen, de Franse gastvrijheid is legendarisch.Met strandstoelen, wat zetels en een lange tafel vol fruit, stokbrood, kaas charcuterie, nootjes, allerlei drankjes hebben ze een zaal omgetoverd tot lounge, en enkele plekjes om ons klaar te maken. De soundcheck verloopt vlot.
Zonder Johan voelt het concert, het optreden minder vol en af. Sebastien is na de breuk van zijn hand (opgelopen tijdens een vorig optreden in Tours) wat minder energiek en Wim heeft iets meer tijd nodig om in de volgorde van de songs te komen. De organisatoren hadden me verwittigd, tjah het publiek in Cherbourg kan wel wat stugger en afwachtend zijn maar na een paar songs is daar niets meer van te merken. Voor het podium wordt gedanst, gesprongen, geduwt…de sfeer zit erin, Wim danst en entertaint, Sebastien is zijn felle emotionele zelf en verblijdt het publiek met verhalen over zijn grote liefde Alison. Wout heeft er een lap op en Damien houdt alles onder controle en probeert het bij momenten onvoorspelbare ritme van Sebastien bij te houden.
Na het optreden draait onze merchandising shop prima, tof dat dit in de zaal zelf kan, zo kunnen we heel wat positieve feedback in ontvangst nemen. Wat een rijke taal hebben die Fransen toch om de puurheid, echtheid, emoties die hen raakten tijdens het optreden te verwoorden. Sebastien straalt en Wim is de man op de juiste plaats achter onze merchandising tafel. We genieten van het optreden van Cannibale.
En hoe zalig is dat, we logeren in het gastenverblijf op het terrein zelf, en wandelen dus met zijn allen naar onze kamers daar in het militaire hospitaal.
De volgende ochtend is de bakker langs geweest met croissants en stokbrood, prepareren we zelf ons ontbijt met alles wat de koelkast en keuken van het gastenverblijf te bieden heeft en nemen we afscheid van Etienne. Damien is al vroeg vertrokken naar Aarlon waar hij een optreden heeft in de namiddag. Dus blijven enkel Wout, Wim, Sebastien en ik over om de lange terugweg aan te vatten. En we willen voor 16u30 terug zijn zodat Sebastien kan worden opgehaald en zijn wachtende Alison terug mag omhelzen. En wij zijn ook wel blij om er te zijn. Optreden is telkens weer de max maar zo ver rijden (meer dan 550 km) is toch wat overdreven. Vlaanderen, laat van je horen, dat doen wij ook graag ….liefst eens bij jullie!!
de Franse gastvrijheid is legendarisch