Ze weten wat ze willen
Vandaag trapt de Wild Classical Music Ensemble samen met Lee Ranaldo hun Hell Gate toer af. De dag verloopt rustig en in alle sereniteit. Er is nog heel wat administratie te doen maar de gekte van de voorbije dagen is gaan liggen. Acht concertzalen, twee boekingskantoren, een platenlabel, muzikanten uit Wallonie, Vlaanderen en Amerika, techniekers en verhuurkantoren, eigenzinnige artistieke beslissingen, om maar te zeggen het is helemaal niet zo eenvoudig als we het soms wensen. Vandaag stilte voor de storm.
Het openings concert zit er onmiddellijk BOENK op! De opbouw en de energie van de set, de bindteksten en de show, de manier waarop het publiek betrokken wordt maar ook opgezweept wordt, de humor en de inhoudelijk confrontatie en tegelijk de internationale atmosfeer van de muziek maken er voor het talrijke opgekomen publiek een unieke ervaring van.
De groepsleden vertellen ons achteraf aan de bar van Wilde Westen dat ze nog veel hechter willen samenspelen maar dit komt zeker voor elkaar in de komende concerten. Nu is het vooral genieten van de sfeer en het publiek dat zich bijzonder laaft aan deze hartelijke muzikanten.
En ja, het experiment is iets minder dan in vorige sets en natuurlijk missen we de punkpose van Linh die helaas door ernstige ziekte niet meer kan mee toeren. Maar dat hier een volwaardige volledig inclusieve, professionele band op het podium staat kan niemand nog ontkennen. De set heet Hell Gate maar het lijkt me eerder een poort naar een heel mooie en bijzondere toekomst.
Wim zingt: "ik ben helemaal alleen in the middle of nowhere"