Het is Anemoi time, de zang is aan zet vandaag.

Het wordt schakelen van stem naar stem, van inval naar inval. Vandaag staat die overdracht centraal. Het is een verbinden van persoonlijkheden, karakters en klankkleuren. Daar wordt heel hard op geoefend.
Onophoudelijk wijzen de zangers na hun dirigeerbeurt weer iemand anders aan die de leidersrol overneemt. Ik hoor veelsoortige stembuigingen. De articulaties krijgen een vrije rol toebedeeld, ik hoor ‘koekeloe’s, lululu’s, hakara’s’ en zoveel meer. Ik hoor kinderklanken zowaar. Het lijkt haast niet op te vallen maar er wordt hard gewerkt op intonatie en op spraakklanken. De mogelijkheden en skills van de klankenbrouwers groeien zienderogen.

Ook het geheugen wordt aangesproken. Het gaat met name over oefeningen van weleer, waarbij kleurassociaties ingezet worden. Iedereen probeert zich een kleur in het hoofd te griffen: rood, blauw, paars of geel, het gaat over de associatie met het persoonlijke timbre en de emotie die erdoor opgeroepen wordt.
Op die manier probeert Diederik een grotere verscheidenheid in kaart te brengen en die diversiteit te stimuleren. Mensen zijn anders geneigd om elkaar snel te imiteren in het vraag-en-antwoord spel, waardoor men snel in een veilige, muzikale eenheidsworst dreigt te vervallen.

En nog maar eens laat hij de zangers fungeren in een beurtelingse dirigentenrol. Maar die herhaling loont. In vergelijking met enkele maanden geleden is het verschil merkbaar; de vocale conversaties zijn geprononceerder en bonter geworden. Hij neemt zijn blokfluit en bespeelt die op atonale en avontuurlijke wijze. Het is alsof hij in één beweging praat, vezelt, grinnikt en roept. Zo gaat hij op speelse wijze een duo aan met Ashley. Mond, lippen, tanden, tong en huig worden uitgedaagd en geteisterd. Ze vormen het instrumentarium in deze dialoog. Het opent mogelijkheden én de ogen van de anderen.

Nu is het de beurt aan Jan met zijn stem en Tom op panfluit. Daar komt een vinnige dialoog uit. Terwijl dit stel verdergaat komt Laurence op de proppen met een vocale wens. Diederik bedient haar van antwoord. Gaandeweg vormen zich koppels. Soms spontaan, soms weifelend. Maar het beweegt zoals nooit tevoren.

Even voor lunchtime haakt Jan af en valt stil. Tijdens de lunch begint hij uit volle borst te zingen…

diversiteit stimuleren

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.