Schreeuwen op de markt

Schreeuwen op de markt is de titel van een bijzondere happening in het Museum Dr. Guislain in Gent. Vanavond wordt een speciale editie van het literaire tijdschrift DW B voorgesteld aan het publiek.

Vier curatoren zijn aan de slag gegaan met het gegeven outsider literatuur. In de inleiding beschrijven ze hoe er een groeiende belangstelling is voor teksten van psychisch kwetsbare auteurs. Het is hoogtijd om veertig jaar na het verschijnen van Jacq Firmin Vogelaar’s themanummer Gestoorde teksten een nieuwe publicatie te maken. En daar slagen ze wonderwel in. Doorheen het proces wordt duidelijk dat outsiderliteratuur een controversieel item is. Emancipatorisch bedoeld, ervaren ze vrij snel dat het op zijn beurt weer stigmatiserend werkt. Uiteindelijk wordt er gekozen voor Schreeuwen op de markt met de ondertitel Excentrische literatuur. Niet in het centrum dus. En wat is het centrum dan wel?

Ik herken de discussie die wij voeren over outsider, insider, sociaal-artistiek, handicap, beperking…. Kortom, over taal en hoe taal de wereld vormt. Taal toont hoe we denken. Over communicatie en hoe we elkaar nooit helemaal begrijpen. De macht en de onmacht van taal.

Schreeuwen op de markt. Dat ligt dicht bij de metafoor van De Windstoot en onze art expeditie over macht en onmacht. Vanavond zet het museum de deuren open. De taal en tekens in de zwart-wit editie van DW B krijgen kleur op het podium. We krijgen achtereenvolgens performances, gedichten, tekst en muziek. Met verve. We horen en zien ‘De schrijversgroep van het Kunsthuis in Geel’, ‘De Ruimte scheppende Geheelden’ van Bethanië in Zoersel en de bonte bende van ‘Villa Voortman’ in Gent.

Wanneer Edith op het podium stapt, schreeuwt een van haar collega’s: Komaan Edith! Piaf! Edith Piaf. De fragiele vrouw neemt de micro in de hand. Met een klok van een stem zingt ze: there is no remedy. Niet een keer maar herhaaldelijk. Het gaat door merg en been.