Over de kunstenaar Hendrik Heffinck
Een ongewoon, schuifelende sprongetje:
Eén zwevende, duikende stap naar voren,
Eén droge, besliste stap naar achteren
Snel bewegen en toch ter plaatse blijven.
En dan, even verrassend, met een klap,
Achter de rug de handen ineenslaand
De linkervuist gebald, gespannen,
De rechterhand geklemd om de linkerpols.
Tijdens het werk, lijmend met het pistool,
Een grote precisie en geoefende snelheid,
En schilderend met het brede, platte penseel,
Trefzekere rust en wondere beslistheid.
Zo ook de kunstwerken: traag en beslist,
Snelle schuifelpassen, schone ontmoetingen,
Gespannen als een vuist, strak omklemd,
Snel, precies en trefzeker, verrassend.
Als de hamerhaai met twee tandenborstels,
Een vis gezien in de TV, nu nagemaakt,
Of een palmboom met een stam van krulspelden
Of een half rood, half geel geverfde paraplu
Of een groen geverfde damesschoen,
De teen omwikkeld met zwarte wol,
Of een kaki geverfd fotoapparaat, nu een tank
Door een Kerstmannetje dat er bovenop zit.
De binnenstromende dingen, geschonken,
Zijn verdwaald en sprakeloos, verward,
Tot de kunstenaar ze samenvoegt
En ze een nieuwe plaats geeft in de wereld.
Een groene boot op een rode emmer
De emmer met roos geschilderde bodem,
Uitgeknipte afbeeldingen van dames,
Een masker met rooster als mond.
De kunstenaar kijkt trots, wiegt heen en weer
En stroopt de mouwen op, telkens opnieuw.
Hij wil doorgaan, verder werken, niet stoppen,
En de dingen laten botsen om ze te betoveren.
Want betoverd leven ze verder in nieuwe gedaantes,
Geziene dingen die ons raken, nagebootst,
Gelukte teerlingworpen die het toeval opheffen,
En banale ontmoetingen die het Mysterie oproepen.
Een ongewoon, schuifelende sprongetje:
Eén zwevende, duikende stap naar voren,
Eén droge, besliste stap naar achteren
Snel bewegen en toch ter plaatse blijven.
Hans Theys, Montagne de Miel, augustus 2013
