Oh yes sir we can boogie!
Lien Anckaert tekent onverstoord verder als we binnenkomen in het atelier waar Lara Breine en zij samenwerken. We bespreken vandaag het toonmoment van hun werk dat gepland is. Hoe kun je dat heel intense proces tonen? Wat doe je daar mee? Het werk ontstaat door gelijkwaardig samen te werken. De hele context is belangrijk. Een toeschouwer vangt uiteindelijk maar een glimp op van hoe dit alles hier ontstaat.
Met minutieuze zwarte stippels vult Lien haar tekenblad. Het boek van Félicien Rops ligt opengeslagen op de pagina met de titel L’Amour mouché. Lien laat zich inspireren én portretteert haar eigen wereld. Dat is een
wereld vol bizarre films, fifty shades of grey en intimiteit. Alleen al over onze inspiratiebronnen kunnen we uren lang vertellen, zegt Lara. Muziek is onontbeerlijk voor ons. Het is de basis van de relatie tussen Lien en mij.
Lien spitst de oren en zegt: ‘ander liedje misschien!’
Ze veert recht: kom, zoek maar op op die computer, sugababes en je weet wel…
Lien beweegt met de heupen, een al verleidelijkheid. Lara vraagt zich af of de mensen hen niet te lief percipiëren in de beelden die ze verspreiden over hun samenwerking.
Ze lijken lief die twee maar de thema’s die ze in hun werk aanhalen zijn een pak minder braaf.
Ze schateren alle twee: Oh yes sir we can boogie!
Zijn we niet te lief?