Gisteren zijn we in Frankfurt aangekomen na een lange rit die me van Brugge via Geel naar hier heeft gebracht. Onderweg pikte ik Mauritz Verlinden en Nanou Vandecruys op. Hier, in Goldstein Galerie, kwam Julia Harder-Krause net toe. Het collectief komt zo voor het eerst terug samen sinds “the Crip School” in Kortrijk. Alleen Dijf Sanders kon er niet bij zijn. Maar zonet sloot ik zijn cassette speler aan en nu klinkt zijn klankband als soundtrack door de galerie.

De deur staat open waardoor de klanken van de Schweiszer strasse zich vermengen met zijn Kortrijkse montage. Nanou pakt haar spullen uit en legt ze uit op de vloer terwijl Mauritz en Julia samen met olie pastels een tekening maken op een rol behangpapier. Alsof er geen vijf maanden hebben tussen gezeten. Geen hete zomer, geen inval in Oekraine, geen vakantiefoto’s, geen winteruur…

Gisteren zijn we in atelier Goldstein aangekomen en kregen we een rondleiding bij de kunstenaar die ik al ken maar Mauritz en Nanou nog niet. S’Avond hebben we de stad al geproefd. Kennis gemaakt met een Argentijnse kok en zijn Duitse vriend die de match van Eintracht volgde. Met de Italiaanse kapper die net toevallig iets kwam halen in zijn salon en met wie Nanou ook meteen een afspraak maakte. “Hé, Lanzani!” riep ze vanop het terras aan de overkant van de straat. Meteen knippen kon niet maar hij gaf haar zijn nummer. Een Servische galeriehouder sprak ons over een Belgische kunstenaar met wie hij vorig jaar heeft gewerkt,… Hans Demeulenaere. We werden meteen omarmd door deze stad waar niemand verrast leek dat we hier zijn maar waar we ons meteen welkom voelen.

de deur staat open

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.