Een veelbelovende start
Het is onze eerste werkdag van het jaar. Na onze eindejaarervaringen te hebben uitgewisseld bij een hete kop koffie vertrekken we richting station. De bestemming is Lokeren. Daar in Emiliani werkt Erwin Verhofstadt, geen onbekende kunstenaar voor ons want enkele jaren terug vormde hij een stel, samen met Jan Geldhof. ‘Friday Painters’, doopten we ze toen.
Jan is er nu ook bij. En Marijke en Bjorn, de twee vrijgevochten begeleiders van het atelier aldaar. We leggen hen het lange afstandsproject De Windstoot voor. Ze erkennen het motief van het procesmatig werken en de noodzakelijke communicatie errond. De gedetailleerde tekeningen van Erwin werken zo aanstekelijk dat hij zowel vormelijk als thematisch een plek verdient binnen De Windstoot. En wellicht vergezeld door vertrouweling Jan. Of misschien wel een ander kunstenaar? Op advies van Jan valt de naam van Nel Aerts.
Marijke en Bjorn, dynamisch als ze zijn, kunnen hun dada echter niet bedwingen. Ze willen daarnaast ook een collectief inzetten. Misschien zijn ze binnen de wereld van de ateliers wel de pioniers van het collectief werken.
Dat klinkt als een veelbelovende start! We sluiten af met een lunch wat verderop. Erwin heeft het duidelijk naar zijn zin. En wij praten verder bij en verfijnen onze afspraken. Straks terug sporen met een goed gevoel.
Misschien zijn ze binnen de wereld van de ateliers wel de pioniers van het collectief werken.
Collectief – Individueel
Toen we in 1992 voorstelden om personen met een verstandelijke beperking de kans te geven zich artistiek te ontwikkelen, en dat ze dit best op een individuele manier konden doen, kreeg dit laatste veel kritiek. Individuele begeleiding stond in zijn kinderschoenen. Nu dertig jaar later merken we opnieuw een nood aan collectief werk. Geen sinecure binnen de beeldende kunst maar wel de moeite om te onderzoeken.
Kwaliteit – Kwantiteit
Toen we in 1992 voorstelden om een artistieke werking uit te bouwen met enkel diegene die in staat zijn een kwalitatief artistieke oeuvre te ontwikkelen stond de sociale dienst op zijn kop. Iedereen moest toch die kans krijgen? Anno deze tijd zijn we nog steeds niet geneigd om ze gelijk te geven maar zoeken wel naar andere participatieve werkmethoden die deelname in een andere context kunnen plaatsen.
Kunst creëert ontmoeting.
