Het werkt
We zijn dag 2 van deel 1. The Crip School is een verjaardagsfeest met diverse invalshoeken: Crip EXPO is een tentoonstelling met werk uit drie collecties, Crip STUDIO is een internationale kunstenaarsresidentie en Crip HAPPENING is een feestelijke afsluiter waarin de resultaten van de residentie worden voorgesteld aan het publiek.
De opening van The Crip School EXPO gisterenavond was geslaagd. Er was een bijzondere sfeer. Alles uitspraken van de voorbije 20 jaar zijn nog steeds passend: een tentoonstelling is een feest, kunst creëert ontmoeting, mensen en artistieke kwaliteit in een gelijk(w)aardige wisselwerking, enzovoort. Bij Wit.h is een tentoonstelling nooit zomaar een tentoonstelling. Het concept om deze keer de werken op een speciale manier te ‘dragen’ en te ‘tonen’ aan het publiek, werkt. Op het gelijkvloers komen de herinneringen in overvloed boven. In een vloeiende stroom van beelden met spitante titels, passeren mensen en verhalen de revue.
Op elke etage worden de kunstwerken uit drie museale collecties getoond. We hebben de taken wat verdeeld en iedereen van ons team is terug op post. Wat als een avontuur begon, is nu een gedragen concept.
Op de eerste verdieping zien we Kwint Manshoven van Kabinet K met een 8-tal kinderen aan het werk. Ze brengen een doorlopende performance die de grenzen bespeelt op het kruispunt van dans, beeld, woord, mime, theater, livemuziek en publieksparticipatie. Elke beweging refereert op een of andere manier aan een kunstwerk. Het is heel ontroerend om te zien hoe elk kind de handen kromt als op het werk van Marinella Parente, de ogen wijd openspert, of de geschreven handtekening tekent in de ruimte of noemt bij naam.
De tweede verdieping is geïnspireerd door de lijnvoering in het werk van Alexis Lippstreu. De vegen in het werk worden door de danseres in beeld gebracht en begeleid door soundscape. Het publiek wordt uitgenodigd om zich te bewegen tussen de werken in de verduisterde ruimte. Hun voetsporen zijn vegen in een vloer van kurk.
Messieurs Delmotte maakt indruk. De inhoud van zijn werk valt samen met zijn verschijning. Op een meeslepende melodie dragen Mieke Vanhessche, Lieven Lecompte, Arnaud Rogard, Hannes Vandenbroucke en Laurence Demets, de werken naar het publiek. Met een kunstwerk in de handen worden mensen zacht uitgedaagd om woordloos met hen te communiceren. Het is wonderlijk hoe ze iedereen aan het dansen krijgen, een feest voor de kunst!
Op de vierde verdieping is de installatie van Myriam Van Imschoot te zien. Participanten liggen tussen slaap en waak met de kunstwerken op hun lichaam. De fase voor het inslapen of de fase net na het ontwaken, is de fase waarin de gedachten creatief zijn. Op de grens van droom en werkelijkheid. Opnieuw wordt het publiek uitgenodigd om te liggen, te kijken en mee te gaan in die ervaring van ultieme rust.
Boven werkt onze stagiaire Marieke zich uit de naad. Ze beschikt over een uitstekend talent om het publiek te woord te staan. Met een eindeloos geduld, een vriendelijke glimlach en een groot enthousiasme vertelt ze elke keer opnieuw het verhaal: de droom van Ann Cael, Diederik Glorieux en Johan Geenens.
En het werk van Martha Grünenwaldt is de kers op de taart. Deze vrouw, outsider, straatkind, violiste en bovenal de maker van heel bijzondere tekeningen, is een icoon. Martha en Marieke staan symbool voor wat was en wat komt, twee points of view die opnieuw een verhaal vertellen over hoe we doorheen de tijd omgaan met crips.
wat was en wat komt