Ik weet niet of Warhol de eerste was om zijn atelier ‘The Factory’ te noemen, het is alleszins een van de bekendste en misschien wel de meest legendarische. Het typeert vooral dat het atelier zich niet beperkt tot één gebruiker maar een soort collectief omvat dat elkaar artistiek sterk beïnvloed zowel op hun werk als op het publiek. En bovendien beperkt het zich ook niet tot één discipline. Zowel beeldende kunst als muziek, grafiek, film en performance staan in verbinding met elkaar. En dat allemaal aangestuurd door een sterke figuur zoals bv Andy Warhol.

In Kortrijk hebben we ook een kunst- of beter cultuurfabriek: de Budafabriek. Het is iets meer dan tien jaar geleden dat deze voormalige textielfabriek omgetoverd werd tot een artistieke fabriek. Het beloofde iets bijzonder te worden. De eerste tentoonstellingen waren top en in het huis waren diverse erg uiteenlopende partners gehuisvest. Met als meest opvallende een Lab waar je mits kleine vergoeding kon gebruik maken van machines zoals de toen erg vernieuwende 3D printer.

Wanneer en waarom het in zijn korte geschiedenis van spoor is veranderd is mij niet erg duidelijk. Maar het staat vast dat vooraleer deze Buda factory zijn identiteit en positie kon vestigen in het brede cultuurlandschap het transformeerde in een hoge school. Finito met de tentoonstellingen en ook de andere partners verdwenen in stilte.

Op onze zoektocht naar een degelijke werkplek kreeg Wit.h het advies van de schepen van Cultuur om de mogelijkheden van de Budafabriek te onderzoeken.
Deze cultuurfabriek doet ons dan weer denken aan het levenswerk van  kunstenaar Michelangelo Pistoletto. Deze unieke Italiaanse Arte Povera kunstenaar hecht ook veel waarde aan het samenwerken met andere kunstenaars en bouwde een voormalige fabriek om tot Cittadelarte. Een creatieve, artistieke werkspot die kunstenaars stimuleert en faciliteert om hun verantwoordelijkheid te nemen in de samenleving.
Vrij hoog gemikt voor een kleinschalige organisatie als Wit.h maar hoop doet leven.
En onze goesting brengt ons altijd op een kronkelig pad doorheen de jungle van de kunsten. Na een aantal bezoeken aan de fabriek, overleg met architect Koen Cappon en verantwoordelijken van de stad Kortrijk blijkt het toch iets moeilijker dan verwacht.

Op korte termijn lijkt het eerder een financieel risico voor Wit.h om hier in te stappen. Op lange termijn ligt hier een heel boeiende uitdagende samenwerking in het verschiet een soort Kortrijkse Cittadelarte, stel je voor.

Cittadelarte

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.