Het belang van de verbinding

Vanaf station Gent-Dampoort is het nog 10 minuten stappen tot aan de stulp van Thomas en Eline van Krankland. Op onze vorige samenkomst werd vandaag vrijdag geprikt om de stand van zaken te overlopen in deze nog prille fase van de Windstoot. Afwisselend nemen ze het woord.

De drie pijlers van hun onderzoek worden nog eens duidelijk scherp gesteld. Vooreerst is er het muzikale concept, de muziekinhoud. Daarnaast is er het onderzoek en de ontwikkeling van het instrumentarium. Daarvoor gaan ze binnenkort te rade bij de afdeling Design & Digital Development van Hogeschool Howest. En tenslotte moet de groep samengesteld zien te worden: een groot symfonisch orkest van meer dan honderd musici!

In een eerste brainstorm vallen er namen als componist Gavin Bryars. Vandaar gaat het naar de toegankelijker Jeroen Vanacker van het Concertgebouw Brugge. Volgende maandag hebben ze een afspraak met hem. Om ideeën en mogelijkheden af te toetsen. ‘Beschouw het als een verleidingsspel’, knipoogt Thomas.

Tussendoor maken we het belang van de verbinding (van bij het begin van het proces) tussen de verschillende kunstenaars duidelijk. Hoe verhouden die zich tot elkaar en het geheel?

Het gesprek baart voorts allerlei ideeën en vragen. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als we bands als The Choolers Division, The Wild Classical Music Orchestra, Humming Dogs, … en musici uit Créahm Bruxelles, de Factor Y, … nu eens zouden verenigen binnen het projectproces? Evenmin gaan we andere uitdagingen uit de weg: we zijn het er unaniem over eens dat de DIY instrumenten die  moeten ontwikkeld worden, het in de sector in zwang zijnde bricolage–niveau moet overstijgen.

En kijk daar, plotsklaps tekent Eline een eerste ruwe schets van wat een orkest met haven-allures zou kunnen worden. Een eerste, kleine stap lijkt gezet. En nu snel daar die eerste afspraak in Brugge.

Een eerste kleine stap in een ongeschreven parcours.