Het ging er deze ochtend even hectisch aan toe: de S.P.A.C.E. studenten moesten tot hun grote verwondering een andere dan de voorziene plek nabij BK6 opzoeken, en dat door de geplande Triatlon in Kortrijk. Dan maar alle delen van hun installatie gaan samenstellen aan de andere Leieboord.

Geen erg, de presentatie oogt poëtisch en geïnspireerd, daar aan de andere zijde van de Leie, en al even dicht bij het wateroppervlak. De vlaggenmast torent als een aantrekkingspool en symbool van strijdvaardigheid hoog boven het schipvolume uit. De vlag wappert er in al haar schoonheid. Ze toont een kleurrijk patroon dat verwijst naar diversiteit. Het artistieke anker staat op de kade en maakt duidelijk: ik blijf aan wal, dit is een duurzame boodschap.

Inclusie en een stem voor iedereen, zo weerklinkt de inzet van dit traject.

We ontmoeten er de studenten die hun project op een enthousiaste wijze introduceren. Op basis van een grondig – historisch, inhoudelijk en metaforisch – onderzoek naar het bestaan van het Narrenschip nemen ze positie in en breken een lans voor een inclusieve samenleving.

De inzichten in en de bekommernis omtrent de verhouding macht–onmacht binnen onze samenleving leidden tot een condens en hoopvol resultaat. Het  sculptuur houdt het midden tussen een letterlijk schip en een abstracte uitpuring ervan.

Wat we in de loop van het werkproces al ervoeren wordt hier vandaag nog eens bevestigd: hier staat een hecht team. Een bondgenootschap van aanvullende expertises. Geestdrift en pragmatiek in een perfecte balans. Een gemeenschappelijke overtuiging, inzet, samenwerking en vriendschap.

Een voorbeeld van hoe men bakens verzetten kan.

Wordt vervolgd

Deze website maakt gebruik van cookies. Door op ‘accepteren’ te klikken, ga je akkoord met ons privacybeleid.