Geen klassieke opkuis
In plaats van met man en macht op te ruimen gaan we deze ochtend in alle stilte naar André Wostijn. Het was blijkbaar zijn wens om in een kerk begraven te worden.
Het contrast met de voorbije week kan niet groter zijn. Tien dagen artistieke actie wordt nu bruusk onderbroken door een ingetogen te verwachten opbouw van een kerkdienst. Creativiteit staat nog niet in het woordenboek van deze priester. Gelukkig is er daar zijn thuisbegeleiding en de coaches van kunstwerkplaats de Zandberg om Andre de plek te geven die hij verdient. Dit van een kunstenaar met een verstandelijke beperking maar met een artistieke humoristische taal die ons jaren lang heel veel verwondering gebracht heeft. En dit hopelijk nog lang zal doen.
Zijn compagnon José vertelt tijdens de rouwmaaltijd over hun laatste gedicht waarin André mee stapt met Eva, de ultieme vrouw, ze is bloot en dood!
artistiek en humoristisch