Een buffet van ideeën

Veel culturele organisaties werken inclusief en hebben aandacht voor participatie. Heel wat beleidsplannen puilen dan ook uit van de goeie voornemens toe naar mensen die even afwijken van de gemene deler of norm zoals mensen met een beperking of personen in andere kwetsbare situaties.

Maar wanneer je er over spreekt met mensen die zelf een beperking hebben hoor je meestal een ander verhaal. De narren worden inderdaad niet meer afgevoerd met schepen of samengebracht in grote instituten. En ja heel wat van hen leven nu in een gewoon appartement, in een gewone straat in een gewone stad.
Maar of ze hiermee aanvaard zijn als gewone mens is nog niet aan de orde. Zoals ik vorige week citeerde: ze staan op het perron maar zijn nog niet mee met de trein.

Deze ochtend hebben we het Crip Manifest voorgesteld op het festival ‘Woman and children First’ in de Gentse Vooruit (404). Pierre Muylle die mee het manifest schreef tijdens onze Crip School eerder dit jaar zette een boeiende dialoog op met het publiek omtrent het inzetten van Crip als activistische kracht. Het doet mij alvast veel deugd om te zien hoe kunst hier in een veel breder daglicht wordt gezet dan de vele art brut discussies en outsider publicaties. Dat kunst hier niet alleen het probleem zichtbaar maakt maar ook deel uit maakt van de oplossing.

Maar het heeft me ook weer met de voeten op de grond gebracht. Er is nog zoveel werk aan de winkel omdat het niet alleen om een transitie in gewoonten en vaardigheden gaat maar om een verandering van mentaliteit in de algemene samenleving. Begin er maar aan.

Het tweede deel van de voorstelling is het buffet. Terwijl iedereen informeel kan praten en ideeën uitwisselen mag elk tien artistieke prints kiezen die dan samen met de tekst direct ingebonden worden en zo een uniek persoonlijk manifest vormen. Een concept van Topo Copy ook aanwezig vandaag en Klaus Compagnie  die op zijn absurde humoristische manier het manifest verbeeld.

er is verandering van mentaliteit nodig