Concentratieboog

De sonore ontdekkingstocht zet zich ‘smoothly’ op gang vandaag. Het duurt even voor het socializen uitgezongen is. Maar daar nemen we de tijd voor. En die tijdsinvestering heeft zijn troeven. Het smeert de samenhorigheid, de stemming en de stemmen. Er bestaat geen schroom meer voor elkaar.
En zo gaat het ontmoetingsmoment als vanzelf over in een zoemtoon. Het kabbelende geluid van een kalme zee, het getrappel van hakken, een mantra erbovenop, een parlando waar ik niet veel van begrijp duikt op en sterft uit: de aaneenschakeling van al die invalshoeken roept vele associaties op. De stemmingen zijn legio. Als in een stream of consciousness wordt van situatie naar situatie gestapt, van emotie naar emotie, van plek naar plek.

Jean-Luc heeft zoals steeds weer een hele zak aan klankmateriaal en instrumentarium mee. Jan gebruikt een stoelpoot als fluit. Tom zegt duidelijk te leren improviseren. Melissa is vrolijk en steekt vol energie. Laurence heeft gebakjes mee om haar door quarantaine uitgestelde verjaardag te delen met de vrienden straks. Maar bovenal, er blijft verbazingwekkend veel hangen van wat in de vorige sessie geëxploreerd werd.

Pieter Lenaerts, muzikant bij Tiptoe, wordt voor de eerste keer mee in het bad gegooid. Het is voor hem vooral kennismaken: observeren, absorberen en een aanknoping vinden met de mindset van de Anemoi klankbrouwers. Tijdens de pauze brainstormen Diederik en Pieter over hoe ze de muzikale communicatie verder kunnen uitwerken en hoe ze de concentratieboog langer kunnen maken. Het maakt duidelijk dat beiden alle heil zien in de juiste concentratie- en communicatiemodus. En dit proces zal mede door de input en ervaring van Tiptoe Collectief beïnvloed worden.

Volgende keer heeft Pieter zijn contrabas bij. Dat belooft.

Anemoi klankbrouwers